အစစ္အမွန္.............

.....ငါတို႔ၾကားမွာ ေျခလွမ္း ၁ဝဝဝ ကြာေဝးခဲ့ရင္
ငါ့ဖက္ကို နင္ေျခတစ္လွမ္း စလွမ္းပါ
က်န္တဲ့ ၉၉၉လွမ္းနဲ႔ နင့္ဖက္ကို ငါလွမ္းခဲ့ပါ့မယ္။

.....ေမတၱာစစ္ကို ေပးမွ ေမတၱာစစ္ကို ျပန္ရမယ္။ ဒါေပမယ့္ နာက်င္မႈေတာ့ ရွိမွာပဲ။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ၾကားမွာ အကြာအေဝးတစ္ခု ခ်န္ထားရင္
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကာကြယ္ရာေရာက္ေပမယ့္ အထီးက်န္မႈကိုေတာ့ ခံစားရမွာပဲ။

.....တစ္ခါတေလမွာ တစ္ဖက္လူက ကိုယ့္ကိုယ္ ဂရုမစိုက္၊ အေလးမထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကိုယ္ဖက္က လိုခ်င္တာေတြ မ်ားသြားလို႔ပါ။

.....Believe ဆိုတဲ့ စကားလံုးၾကားမွာေတာင္ lie ဆိုတဲ့ စာလံုးကို ဝွက္ထားေသးတယ္။

.....၁ဝဝ% ျပည့္တဲ့ ၾကင္ေဖာ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။
၅ဝ% ရွိတဲ့ လူႏွစ္ဦးေပါင္းစပ္ထားတဲ့ ဘဝပဲ ရွိပါတယ္။

.....ကိုယ္နဲ႔အတူ ျငင္းခုန္ရန္ျဖစ္ဖို႔ က်န္ရစ္ခဲ့သူသာလွ်င္
ကိုယ့္ကိုအမွန္တကယ္ ခ်စ္တဲ့သူျဖစ္တယ္။

.....ကိုယ္စိတ္ညစ္လို႔ သူေပ်ာ္ရင္ အဲဒါ ရန္သူတဲ့။
ကိုယ္ေပ်ာ္လို႔ သူေပ်ာ္ရင္ အဲဒါ သူငယ္ခ်င္းတဲ့။
ကိုယ္စိတ္ညစ္လို႔ သူစိတ္ညစ္ရင္ အဲဒီလူေတြကို ကိုယ့္ရင္ဘတ္ထဲမွာ ထာဝရ
သိမ္းထားလိုက္ပါ။

.....ေအးစက္တယ္၊ ဥေပကၡာျပဳတယ္ဆိုတာ တစ္ခါတေလမွာေတာ့ ရက္စက္တယ္လို႔
ထင္မထားရဘူး။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ မထိခိုက္ဖို႔ ကာကြယ္တဲ့ပစၥည္းလို႔
မွတ္ယူထားရမယ္။

.....တကယ့္သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ အတူရွိေနျပီး ေျပာမကုန္တဲ့ စကားေတြနဲ႔
ေဖာင္ဖဲြ႔ေနသူကို ဆိုလိုတာမဟုတ္ဘူး။ တကယ့္သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ အတူရွိေနျပီး
စကားေတြမေျပာလည္း တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ နားလည္ေနသူကို ဆိုလိုပါတယ္။

.....တကယ့္သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ ကိုယ့္အေၾကာင္း၊ ကိုယ့္အေျခအေနကို သိနားလည္
ျပီးသည့္တိုင္ ကိုယ့္ကို ဆက္လက္ႏွစ္သက္ ေနသူျဖစ္တယ္။